Achteroverleunend: dé natuurlijke voedingshouding

De afgelopen jaren zijn nieuwe inzichten ontwikkeld over de houding waarin moeders hun baby aan de borst laten gaan. Suzanne Colson, verloskundige en LLL-leidster heeft er veel onderzoek naar gedaan. Zij noemt de achteroverleunende houding 'biological nurturing', natuurlijk borstvoeding geven. In dit artikel een korte introductie over dit onderwerp.

Intuïtie

‘Borstvoeding hebben is natuurlijk, borstvoeding geven moet je leren’. Al jaren vertellen we moeders dat borstvoeding geven een geleerde kunst is. Een kunst die je afkijkt bij andere borstvoedende moeders. Maar omdat er in onze samenleving nog maar zo weinig moeders te zien zijn die hun baby aan de borst voeden, moeten moeders hun toevlucht nemen tot logische, stapsgewijze instructies op papier of door een zorgverlener.

Het tot je nemen van dergelijke informatie doe je voornamelijk met je linkerhersenhelft. De rechterhersenhelft daarentegen wordt geassocieerd met relaties, in-het-moment zijn, intuïtie en ‘denken vanuit het geheel’. En laat het nou zo zijn dat bij zowel pasgeboren baby’s als bij pasbevallen vrouwen de rechterhersenhelft domineert. Geen wonder dat het aanleggen volgens ingewikkelde instructies veel moeders het gevoel geeft dat borstvoeding geven moeilijk is.

Natuurlijk?

Bovendien blijkt dat veel van de kennis over voedingshoudingen op veronderstellingen berusten waarover we nooit verder hebben nagedacht. De moeder moet liefst zo rechtop mogelijk zitten, haar baby met het hele lichaampje op borsthoogte; hoeveel bewegingsvrijheid heb je dan eigenlijk? En zeg nou zelf: je bent net bevallen, je bent beurs van onderen, misschien wel gehecht, je hebt aambeien of een knoeperd van een hematoom of een flinke buikwond van een keizersnede en dan moet je rechtop zitten? Of op je zij, terwijl je benen nog alle kanten op zwabberen en je bekken nog als los zand aan elkaar zit? En dan die maaiende armpjes van je baby en die handjes die hij steeds naar zijn mondje brengt waardoor het maar niet lukt hem aan de borst te krijgen…Nee, als je erover nadenkt, is het toch eigenlijk vreemd dat we verwachten dat iets natuurlijks als borstvoeding geven op zo’n onnatuurlijke manier tot stand moet komen.

Reflexen

Die maaiende armpjes en handjes die naar het mondje gaan, blijken te horen bij een stuk of twintig reflexen waarover een baby beschikt, die hem na de geboorte en nog weken en maanden erna helpen de borst te vinden. Ook blijkt uit onderzoek dat wanneer de baby op de buik van de moeder wordt gelegd, vrijwel alle moeders zonder daarbij na te denken, de voetzolen van de baby gaan strelen. De baby reageert daarop door actief te gaan zuigen. Ook moeders blijken dus aangeboren instincten te hebben die gericht zijn op het drinken van de baby aan de borst.

Achteroverleunend

Hoe zorg je ervoor dat het instinctief gedrag en de aangeboren reflexen van moeder en baby (die rechterhersenhelft dus) alle ruimte krijgen? Door samen met je baby lekker ontspannen achterover te leunen. Zo moedig je jouw eigen natuurlijke borstvoedinginstincten én die van je baby aan.

Hoe doe je het?

• Zorg dat je lekker ontspannen achterover leunt op je bed of op een bank. Beide borsten bloot is handig, maar hoeft niet eens per se.
• Leg je baby op je bovenlichaam, met zijn hele voorkant tegen jouw voorkant.
• Omdat je achterover leunt, heeft je baby veel meer bewegingsvrijheid en kan hij net zo gaan liggen als hij lekker vindt. De zwaartekracht houdt hem op zijn plek, je hoeft je baby dus niet te ondersteunen.
• Zorg dat het wangetje van je baby ergens in de buurt van je ontblote borsten is.
• Help hem zoveel als je wilt bij wat hij probeert te doen. Jullie zijn een team.
• Ondersteun je borst of niet, wat je wilt.
• Ontspan en geniet van elkaar.

Wat gebeurt er nu?

Op enig moment zal je baby op zoek gaan naar de borst. Met zijn voetjes zet hij zich af tegen je buik (of tegen jouw handen) om dichterbij de borst te komen. Hij zal zijn oogjes openen, met zijn handjes grijpen (de borst masseren), zijn handje naar de mond brengen. Hij zal zijn hoofd oprichten en heen en weer bewegen op zoek naar de tepel. De aanraking van zijn kin tegen de borst stimuleert hem zijn mondje wijd te openen, waarna hij zijn tongetje omlaag en over zijn onderkaakje steekt, aanhapt en begint te zuigen. Al die tijd lig jij lekker bij te komen van de bevalling. Zo simpel is het. Lukt het door omstandigheden niet om je baby na de geboorte meteen zo aan te leggen, dan kun je het later alsnog doen.