Troosten aan de borst

Vraag

Onze dochter is acht maanden en krijgt bijvoeding sinds ze zes maanden is. Ik werk niet en voed haar nog op verzoek. Soms wil ze ook getroost worden aan de borst. Ikzelf vind dat heel natuurlijk en geen probleem, maar mijn man vindt het niet gezond om haar zo te troosten.
Aan de ene kant wil hij haar niet aanleren om met eten getroost te worden en aan de andere kant vind hij het ook oneerlijk omdat ze zich daardoor het beste door mij laat troosten. Hij vindt het zeer frustrerend dat ze om mij (de borst) roept als hij haar troost. Hij wil haar dezelfde veiligheid kunnen bieden als ik. Hij vindt dat ik moet stoppen haar aan de borst te troosten.
Dat ze nu eenkennig wordt, helpt niet mee en ook daardoor denkt hij dat het beter zou zijn de borstvoeding af te bouwen zodat ze minder afhankelijk wordt van mij. Klopt dit? Ik zou zo graag mijn gevoel volgen en haar gewoon blijven voeden en troosten tot ze uit zichzelf meer ander voedsel gaat eten en minder behoefte aan borstvoeding heeft. Hij denkt niet dat dit vanzelf gaat gebeuren. Wat te doen? Ik voel me verdeeld tussen hen beiden op deze manier.

Antwoord

Deze periode kan heel lastig zijn voor beide ouders. Het is een belangrijke hechtingsfase, waarin jouw dochter gaat ontdekken hoe belangrijk haar moeder voor haar is. Hechting is ook al eerder aanwezig en in ontwikkeling, maar het begrip dat moeder en kind aparte personen zijn ontstaat pas rond de negen maanden, zoals nu bij jouw dochtertje. Een kind gaat rond deze leeftijd dus ook snappen dat ze haar moeder kwijt zou kunnen raken. Een kind moet in deze ontwikkelingsfase het vertrouwen ontwikkelen dat de moeder niet weggaat. Hoe beter een baby dit leert, hoe veiliger de hechting met de moeder en hoe beter een kind zich kan gaan hechten aan andere hechtingsfiguren.

Je leest hier wellicht wel heel vaak ‘de moeder’. Het is niet zo, dat een baby in deze fase geen band heeft met belangrijke anderen zoals de vader. Meestal stelt moeder toch het meest gerust. Logisch ook, want hoe oneerlijk het soms kan voelen voor een vader, het is moeder die een baby nodig heeft om te overleven. Zeker wanneer je borstvoeding geeft.

De relatie tussen moeder en kind legt de basis voor andere relaties. Een goede, vertrouwde relatie met moeder in deze periode, zorgt voor een goede relatieopbouw met vader. Een kind zal daar vanzelf aan toe zijn: het aantal hechtingsfiguren uitbreiden. Het is niet zo, dat je zelfstandigheid kunt oefenen in dit opzicht. Het is een wijdverbreid misverstand dat een kind zou moeten ‘wennen’ aan alleen zijn, of bij anderen zijn. De behoefte gaat daar niet van weg, een kind leert hoogstens de behoefte negeren. Vaak komt die later dan weer boven. De enorm sterke behoefte aan moeders nabijheid, zal afnemen als de behoefte wordt vervuld. Als jouw dochtertje heeft ervaren dat jij er voor haar bent en zo de kans heeft gehad vertrouwen op te bouwen, zal ze vertrouwen hebben in andere relaties.

Jullie dochter geeft heel sterk aan, dat ze de geruststelling van jouw aanwezigheid nodig heeft. Ook in de vorm van borstvoeding. Het zuigen en het lichamelijk contact is belangrijker dan de voedingswaarde. Het is dus zeker geen ‘troostvoedsel’. Je ziet ook vaak, dat kinderen die geen borstvoeding krijgen, troost zoeken in andere vormen van zuigen, zoals een troetellapje of speen. Stoppen met borstvoeding zal het voor je dochter moeilijker maken het vertrouwen op te bouwen dat jij er voor haar zal zijn, want een zo belangrijk deel van jouw aanwezigheid wordt haar dan immers ontnomen. Dit compenseren zal veel werk vergen van alle verzorgers. Het maakt het in elk geval moeilijker voor jou, maar grote kans dat het ook lastiger wordt voor jouw partner om zijn dochter te troosten. Op de lange termijn betekent een verminderd opbouwen van vertrouwen en hechting ook dat de hechting met vader minder goed zal zijn.

Dus hoe begrijpelijk het ook is dat dit moeilijk is voor je partner, dat zijn dochter liefst haar moeder heeft, borstvoeding stoppen is een schijnoplossing. Het maakt het niet makkelijker voor hem en moeilijker voor jou en jullie dochter. Vaders kunnen zich afgewezen voelen. Maar het hechten aan moeder als eerste hechtingsfiguur zal ook zijn relatie met zijn kind ten goede komen. Het is een fase, die in onze ervaring, het snelst voorbij is als zoveel mogelijk tegemoet wordt gekomen aan de behoefte van de baby. De steun van vader kan een moeder wel enorm helpen, want ook voor een moeder kan deze fase lastig zijn, omdat er zo’n groot beroep op haar wordt gedaan.