Troosten aan de borst

Je verwent je baby niet door direct op zijn signalen te reageren. Ook leer je hem niet zijn verdriet weg te eten, wanneer je de borst aanbiedt als troost.

Baby's hebben maar beperkte mogelijkheden om te communiceren en het is letterlijk van levensbelang voor een gezonde emotionele en psychische ontwikkeling dat er altijd wordt gereageerd als een baby probeert te communiceren, liefst voordat hij gaat huilen. Een jonge baby heeft nog geen zelfbewustzijn en kan zijn verschillende lichaamsdelen en zijn lichaam en geest nog niet van elkaar of van de omgeving onderscheiden. Een baby 'heeft' geen honger, hij 'is' honger; hij 'voelt' geen pijn, hij 'is' pijn.

In de baarmoeder heeft de baby geleerd dat de geur en smaak, de geluiden en bewegingen van zijn moeder veiligheid betekenen, en hij heeft dat ervaren als een deel van zichzelf. In de eerste maanden na de geboorte kan hij maar heel geleidelijk leren dat troost en veiligheid ook ergens anders vandaan kunnen komen. De borst geven bij tekenen van ongenoegen (honger, pijn, ongemak, etc.) is voor de baby een wezenlijke invulling van zijn behoefte aan de hereniging met dat deel van zichzelf dat wij aanduiden als 'zijn moeder'.

Een kind wennen aan eten als troost komt pas veel en veel later aan de orde, wanneer ook verwennen aan de orde komt, namelijk wanneer het kind zich bewust wordt van zichzelf als een zelfstandige ik (in de periode dat hij zichzelf met ik gaat aanduiden).

Baby's horen van nature bij hun moeder en mensenbaby's zijn er op gemaakt om heel vaak een beetje te drinken. Drinkend aan de borst krijgt hij voeding voor zijn lichamelijke, emotionele en psychische ontwikkeling.