Alsof het puzzelstukje eindelijk op zijn plek valt!
Denise op huisbezoek bij zonsondergang
Alle LLL-vrijwilligers hebben zelf een ruime borstvoedingservaring en vinden het leuk hun kennis te delen met anderen, om ze zo een stukje verder te helpen in hun borstvoedingsreis.
Denise heeft net haar eigen kinderen op bed gelegd als ze op huisbezoek gaat bij een stel met een baby van drie weken. De moeder heeft pijn bij het voeden en denkt erover om te stoppen met borstvoeding. Haar man weet hoe graag ze borstvoeding wilde geven; niet voor niets volgden ze tijdens de zwangerschap een borstvoedingscursus. Denise stapt op de fiets, met haar demonstratieborst en pop in de fietstassen.
“Als ik aankom, doet de moeder open. Binnen ligt de vader in sportkleding op de bank met de baby slapend op zijn buik. Zo’n aandoenlijk gezicht! ‘Hoi! Ik wilde eigenlijk net gaan hardlopen, maar ze ligt al een half uur zo lekker te slapen, ik wil haar niet wakker maken,’ zegt hij. Tja, dan ‘moet’ je op de bank blijven liggen – ook geen straf, denk ik, terwijl ik naar buiten kijk waar het net begint te regenen. Had ik toch een regenpak moeten meenemen?”
Binnen bespreken we hoe de bevalling is gegaan en hoe de eerste weken zijn verlopen. In het begin ging het voeden soepel en had de moeder overvloedig melk. Maar sinds een paar dagen heeft ze steeds meer pijn en lijkt de baby ontevredener, slaapt korter en drinkt minder goed. Alsof ze het gesprek wil onderstrepen, wordt de baby wakker en begint zachte, pruttelende geluidjes te maken.
Wanneer de moeder haar probeert aan te leggen, zie je de spanning toenemen. Ze stuntelt, de baby lijkt niet goed aan te happen, en de moeder – die net nog ontspannen was – verstrakt zichtbaar. Ik vraag of ik wat suggesties mag doen en nodig haar uit om eerst achterover te leunen en te ontspannen. Zodra ze de baby weer van haar man overneemt, houdt ze haar voorzichtig vast, bijna alsof het een breekbaar wijnglas is.
“Hou je baby maar lekker stevig vast, dan voelt ze zich veilig – net zoals in de baarmoeder,” zeg ik. Ik zie direct verandering. De moeder kijkt haar baby aan en houdt haar ineens veel knuffelender vast.
“Als je nu je linkerarm gebruikt om je baby te ondersteunen, kun je met je rechterhand je borst voorvormen,” vervolg ik met aanwijzingen.
Ik pak mijn demonstratiepop erbij en laat zien hoe ze haar baby kan aanleggen en een grote hap kan stimuleren. Niet veel later ligt de baby tevreden te drinken. De moeder slaakt een zucht van verlichting.
“Wauw, zo voelt het veel beter! Alsof het puzzelstukje eindelijk op zijn plek valt.”
We praten verder over de overgang van hormonale melkproductie naar productie op basis van vraag en aanbod. Ik leg uit hoe een baby daar zelf invloed op kan uitoefenen – hoe ze zelf de melkproductie kan regelen – en hoe je de baby daarin kunt volgen. De ouders luisteren aandachtig, stellen veel vragen en begrijpen nu veel beter waar het over gaat dan tijdens de cursus – toen alles nog abstract was. Bij het wisselen van borst proberen we een andere houding, die ook goed werkt.
Als de baby even later vol en tevreden de borst loslaat, sluit ik het huisbezoek af. De ouders hebben weer vertrouwen in het proces. Terwijl ik naar huis fiets onder een prachtige zonsondergang, bedenk ik wat voor bijzonder ‘werk’ dit eigenlijk is: dat je komt en de moeder pijn heeft en vertrekt terwijl ze haar baby voedt zonder pijn – en de baby ‘melkdronken’ van de borst komt.’
